go ahead, pin it on me. pin it all on me.
i can take it.
actually, i don't care. not one bit. about you. yes, you. not anymore. do you really, really get that?
i just find it strange for people of questionable repute to pin their anger on their insecurities on me. on me. strange di ba? it's not my insecurities naman pero they still think i should own it. or owe it ba? ewan ko ba. ang labo.
kahit gaano mo pala sila gabayan, kahit gaano mo sila pagbigyan, kahit nagdadala ka ng salamin para makita nila lagi ang sarili nila, kahit tulungan mo sila...ikaw pa ang mapapasama. hay naku. talaga lang.
nakakatawa na hindi rin nila makita na sa ginawa nilang pagpula sa iyo e sila naman ang natitilamsikan ng sarili nilang mantika. isang araw, sa mata na nila siguro titilamsik iyon. baka iyon na lang ang time na mare-realize nila na dapat e tignan nilang mabuti ang sarili nila sa salamin nang husto at malaliman na indeed, baka nga may bearing ang observations ng tao sa paligid nila at sa mga komunidad nilang iniikutan na may depekto nga sila. may depekto sila.
may depekto kayo, hoy.
pero siyempre hindi nila papakinggan iyon.
hamu na. not my loss. not my community's loss. not my environment's loss.
your loss.
you are your own loss, you know.
actually.
i'm sorry, but i love where i came from so much. no one will just ruin that just like that. no, not especially people who cannot contain their insecurities.
sorry na lang talaga.
maghanap kayo ng sarili niyong patch of earth at doon na kayo magtanim ng magtanim. don't spread your weed on our garden.
sayang lang dahil sa panahong nakasalamuha ko kayo, itinuring ko kayong kaibigan. hindi pala deserving ang title na iyon.
hm... bakit kaya ang daming ganitong klaseng tao sa paligid lately? no? well... must be the summer heat.
can't wait for june?
hindi rin.
No comments:
Post a Comment