There is something brewing and it becomes more bothersome because you cannot put your finger on it. You may even become obsessive about your thoughts, for your self-esteem can suffer when you are hiding the truth. If there was ever a time to let go of something, it would be now. Once everything is revealed, you'll be able to handle what arises with increased confidence.
tangina ang hirap talaga ng major decision-making. bakit ba kelangang mag-decide???? kasi, ang may kasalanan pa rin niyan, bakit hindi 30 hours ang isang arawwwwwwwww!!!!!!!!!!! i still lobby for a 30-hour day!
yun lang naman ang kelangan ko e. time. more time. time for me, time for what i'm doing, time for my art/s, time for my craft/s. time for some lovin' (okay, kahit seks lang puwede na hehe). bakeeeeeeeeeeeeeeet kokonti ang oras ng relos? bakeeeeeeeeeet lumulubog agad ang araw!!!!!!!!!
pero sasabihin nga ng iba riyan, it's not the quantity but the quality. but sometimes, quality is also dictated by quantity. e kung 2 hours lang ang maidedeboto ko sa pagsusulat ko, ano'ng quality ng kalalabasan nun? dibah? yun lang yun eh...
shet ngayun pa namang i have to finish this darn young adult novel for my class. sheeeeet. then i have to review my french pa for my language exam by september. sheeeet. oh pardon, meeeeerrrrde (hey, better start practicing na debah). and then that dreaded essay thing for my MA before my thesis per se. bat nga ba ang arte ng requirements sa cw! il n'est pas juste!
but i really wanna move on. tangina magsasampung taon na sa UP centennial ang masters ko pag di ko pa inatupag. syempre ayoko ring maabutan ng "up or out" policy ng peyups no (as in, you have to finish your masters degree in 5 years' time since you first started teaching as a faculty in UP or else sipa ka na -- e second year ko na kaya ngayon. and counting!).
ngarag thy name is bayli. tambien... mierda.
tangina bakit nga ba puro mura ang una mong natututunan by heart sa isang foreign language? just wondering...
well, i guess i just want to secure my tenure in peyups because i know this is one job i will always come back to, kahit umalis-alis pa ko ng bansa -- yung magturo. kahit ano pang matutunan ko sa labas or sa, hm, malay mo makadagit din ako ng fulbright sa nyu to study film (na naman? hm baka iba naman...jazz vocal performance kaya? teeheee asa pa). or better, ng postgrad grant sa mexico! hehe ma ina-eye ako e. pero well, bahala na. that or virginia women's writer tienes here i apply. ay gudlak sa akin!
di ba? ang daming magandang gawin... kung may pera ka. actually syempre hindrance ito. i wasn't born rich at wala akong kamag-anak na ako ang heir pag nachugi sila so talagang sariling kayod ang mga pangarap. kaya kahit medyo hirap sa kalagayang tarbaho sa ilang aspeto sa ngayon, nagpupumilit pa rin ang byuti. money before byuti na yata ang motto ko. dapat palitan ko na ito e...
as in maintenant!
saka parang...gusto ko na ng mapayapa at tahimik na buhay. minsan, nasa simplicity ang serenity. tapos to follow na riyan ang happiness. so solbd ka na dapat di ba? saka wag na masyadong ambisyoso. tanda ko na men. di na ko gen-x-er. dapat iba muna ang isipin ko... diba? ano sa tingin mo?
No comments:
Post a Comment